မခူးခ်င္ စမ္းပါနဲ႕
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမို႕ ဇမ္ေဗာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပ
ခပ္သိမ္းနယ္စံုစံုသို႕ ပြင့္ငံုကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႕
ေခါင္းၾကြကာဆာေ၀ေ၀နဲ႕ သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပ
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ့္မယ္။
တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ရီျပာျပာက ၾကည္သာသာ ပင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႕
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႕လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပ
ထူးပါဘိတယ္.
တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာ ဘ၀င္ခ်မ္းေစတဲ့ သာသနာရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႕
တမင္မွန္းကာပ သတိဆြယ္ ရည္ရြယ္ေတာ့သလား။
ခူးပါနဲ႕ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အ၀ါျခယ္ရ်္
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ႏွလံုးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႕ မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာျဖင့္
အေရးအခါသာမွ ခမ်ာမွာတစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ။
No comments:
Post a Comment